Pianist Paul Prenen heeft de Drs. P Ere Trofee gekregen.
“Bijna vijftien jaar lang toerden Paul Prenen en Drs. P door Nederland. In de inleiding op het (inmiddels antiquarische) prachtboek Zing en speel mee met Drs. P haalde Paul herinneringen op aan de vele gesprekken die hij in de auto met Heinz Polzer voerde. Eindeloos gepraat, veelal over muziek en poëzie: ‘Pas na jaren werd het me duidelijk dat hij stomweg niet van poëzie hield – in Nederland was de enige dichter die hij bewonderde Piet Paaltjens. […] Muziek moest ritmisch boeiend zijn en een zingbare melodie hebben. Vandaar dat hij een zwak had voor volksmuziek. Als je zijn songs hoort valt niet voor niets op hoe vaak volksmuziek zijn inspiratiebron was. De vroege jazz en de amusementsmuziek die daaruit voortkwamen vond hij geweldig. Maar de latere jazz liet hem weer koud. En de latere amusementsmuziek vond hij ronduit een kwelling. Een echte hekel had hij echter aan popmuziek. […] Klassieke muziek moest van hem eveneens een zingbare melodie hebben, niet sentimenteel en vooral niet langdradig zijn. Hij hield van Offenbach, Rossini, Chopin, Schubert, Bach, mits langzaam gespeeld, een paar stukjes van Mozart, maar dan heb ik het wel zo’n beetje gehad.’
In weerwil van diens beperkte muzieksmaak noemt Prenen Drs. P ‘zeer muzikaal’. Hij prijst zijn improvisaties op de gonzofoon en de prachtig gezongen breaks in het nummer ‘Bananen’. Maar altijd was het Prenen die hem als begeleider tot grote hoogten stuwde. In Zing en speel mee met Drs. P heeft Paul vijftig nummers van Drs. P van bladmuziek voorzien, waaronder het intens melancholieke ‘Elfstedentocht’. Volgens Paul alleen al een reden om zijn boek aan te schaffen. In de rubriek Downloads op deze site heeft Paul, samen met Fokke van Saane, instrumentale versies van alle vijftig nummers gespeeld – de getuigenis van zijn diepe bewondering en vriendschap voor Drs. P, die geheel wederzijds was. De Drs. P Eretrofee gaat naar pianovirtuoos Paul P.!”
–www.drsp.nl