Seizoen 2024-2025
Het hoogtepunt
-speellijst
Senf Theaterpartners
Laatste nieuws
-al het nieuws over Niet Schieten!
Bio.txt
Op een verjaardag leek het Arend Edel, Maarten Hennis en Erik Jobben uit Weesp wel leuk om voor de grap een cabaretgroepje te beginnen.
Die grap leidde tot een serie voorstellingen en op cd uitgebrachte liedjes.
De naam 'Niet Schieten' is afkomstig uit de periode dat ze alledrie in het eerste basketbalteam zaten. Meestal zaten ze daar op de bank,
maar als ze dan in de laatste tien minuten het veld op mochten en ze kregen de bal in handen dan klonk het 'Niet schieten, doorspelen!'.
In 1994 stonden ze in de finale van het Amsterdams Kleinkunstfestival en wonnen in dat jaar op Cameretten de jury- en publieksprijs. Omdat
ze op dat moment al een avondvullend programma hadden, konden ze goed voldoen aan de plotselinge belangstelling van de theaters.
In de programma's van Niet Schieten! wisselen absurde sketches en liedjes elkaar in hoog tempo af. De eerste twee programma's kenden
een vaste rolverdeling: de intellectueel die-er-meer-verstand-van-heeft, de sympathieke sukkel en de opstoker. In het het derde programma
is deze verdeling wat losser en wordt ook de vaste verhaallijn verruild voor 'los zand-structuur'.
Na een flitsend begin zijn in 'Taboe' drie soldaten op zoek naar een gedropte postzak. Als deze in een mijnenveld blijkt te
liggen spannen twee van hen samen om de derde de zak te doen halen. Daarbij zet hij telkens twee stappen verder in het mijnenveld.
Geregeld stappen de heren uit deze scene, om een liedje te zingen of een andere scene te spelen. Er zijn fraaie liedjes zoals
'Bedtijd' en 'Gouden Kam', over een haan die wel erg veel van zijn kuikens houdt. Het -inmiddels herschreven- lied '40-'45 is zonder
meer een wereldnummer. Van de sketches steekt de afgerichte voetbalsupporter er uit, maar ook de parodie op populaire
jongensgroepen is erg amusant. Het gewelddadige einde komt wat onverwacht met de overweldigende tonen van Supertramps
Crime of the Century. Niet Schieten speelt veel op de lach en aan het publiek te merken met succes. Veel woordspelingen waar je
van moet houden. Verder hebben we geen idee waarom het programma 'Taboe' heet.
In 1998 vat Niet Schieten het plan op om een kerstvoorstelling te maken. Met o.a. Onno Innemee en enkele soap-acteurs vertellen
zij het verhaal van de lelijkste man van Rusland die zijn tijd doorbrengt met het zwaaien naar mensen in de voorbijrijdende treinen. Hij wordt
verliefd op een meisje uit de trein en gaat op zoek naar haar. Daarbij wordt hij geholpen door drie geesten en een kerstman, gehinderd
door twee stiefzussen en gadegeslagen door drie wijzen en een hoogzwanger stelletje met een ezel.
Tijdens de tournee ‘Mannen zijn zeikwijven’ wordt Jobben echter getroffen door een burn-out. Zijn rol wordt overgenomen en hij verdwijnt uit beeld. Wel blijft hij achter de schermen meeschrijven aan nieuwe shows. Naast zijn cabaretloopbaan werkt Jobben vanaf 2001 als hoofd Financiën en Personeelszaken en in 2013/14 als adjunct-directeur financiële strategie en innovatie bij Schouwburg De Meerse. Tussen 2016 en 2020 is hij directeur van Het Cultuurgebouw in Hoofddorp, waar De Meerse dan onder valt. Met het programma ’25 jaar Lust en Leed’ keert Jobben na 7 jaar afwezigheid op het podium weer terug.