Kommil Foo

Seizoen 2024-2025
Grind (reprise)
-speellijst

Het Concert
-speellijst

met Brussels Jazz Orchestra (reprise)
-speellijst

Raf Walschaerts - Bar d'Amour - met Karen Verressen (reprise)
-speellijst

Mich Walschaerts - Costello - met Room 13 Orchestra (reprise)
-speellijst

Over 'Grind'
"Een huis in een straat. Een vrouw op een stoel. Wachtend, ingespannen luisterend, hopend op het flinterdunne geluid van voetstappen op het grind. Al jarenlang.

Splinternieuwe voorstelling van de broers Walschaerts. Een familiesaga. Raf en Mich waden door de verzonken moerassen van hun eigen familieverleden, spitten de oude verdoken geheimen op. De groteske, hartverscheurende verhalen, soms gebulderd aan de met bier overgoten feesttafel, soms gefluisterd in een hoekje van de keuken, vaak verzwegen uit schaamte."

Over 'Het Concert'
"Tijd voor muziek! Mich en Raf Walschaerts maken al jaren theater waarin ontroering, hilariteit, prachtige songs en absurde beeldtaal om voorrang vechten. Ze komen nu met een splinternieuwe plaat onder de arm en een handvol virtuoze muzikanten in hun kielzog bij ons langs om muziek te maken: de hits, maar ook veel nieuw werk."

Laatste nieuws
-al het nieuws over Kommil Foo

Bio.txt
Raf, van huis uit psycholoog en Mich die de theateropleiding in Antwerpen voltooide, maken al sinds hun jeugd popmuziek. In eigen land krijgen zij nationale bekendheid door hun optreden in het televisieprogramma Morgen Maandag waarin zij satirische en spitsvondige sketches opvoeren. De naam Kommil Foo is een woordgrapje op de Franse uitdrukking 'comme il faut' (zoals het hoort). Wie een voorstelling heeft gezien van het duo komt al snel tot de conclusie dat die naam ironisch bedoeld is.

Met hun programma 'Johnnie van Gips' doen ze mee aan Cameretten 1992 (dat ze ook wonnen). Jury vindt het optreden goed opgebouwd, contrastrijk en fantasievol. "Kwetsbaarheid, tederheid, kracht en gekte wisselden elkaar perfect gedoseerd af." Eén liedje heeft met een plank te maken, dus slepen ze die mee naar hun optreden. De jury blijkt zo gefascineerd van het twee meter lange stuk hout, dat hij uiteindelijk het middelpunt van een avondvullende voorstelling wordt onder de naam 'Plank'. Zo wordt de plank gebruikt als vrouw, doodskist, kruis en roeispaan.

De Belgische gebroeders Walschaerts maakten als Kommil Foo met 'Neandertaal' opnieuw een opmerkelijk kruising van blues en slapstick. Zelf omschrijven ze het als 'bluesy rockmuziek, maar dan akoestisch gebracht met twee stemmen met veel absurde visuele gags'. Hierbij begeleiden ze zichzelf op gitaar, piano, viool en natuurfluit. Mich, bijna kaalgeschoren op een witte kuif na en gekleed in Schotse ruit-ensemble met schoenen van dezelfde stof, doet nog het meest denken aan de stripfiguur Cowboy Henk. Halfbroer Raf zit, zakelijk in het pak, aan de piano.

Naast veel liedjes komen talrijke figuren aan bod: een aap genaamd Gust Vandermissen, Neil Amstrong en zijn alcoholische moeder, Elvis Presley, een ridder, Billy the Kid, Raf en Mich als kinderen en God, die later weer dezelfde persoon als Gust Vandermissen blijkt te zijn. Deze en meer figuren komen telkens terug in wisselende samenstellingen.

In 2005 wint Kommil Foo voor 'Spaak' de Poelifinario, de prijs voor de meest indrukwekkende voorstelling van het seizoen. In 2013 voor 'Breken' worden ze opnieuw genomineerd.

In het seizoen 2014/2015 brengt Kommil Foo een stuk ter gelegenheid van de herdenking van de Eerste Wereldoorlog. 'Het bestand' gaat over de kerstdagen van 1914. Tijdens het bestand legden Duitsers en geallieerden de wapens neer, verlieten zij de loopgraven en werd er onderling gedronken en gevoetbald in het niemandsland. Daarnaast maken Raf en Mich ieder een solo, Raf met de voorstelling 'Jongen toch' en Mich 'Duizend man sterk'.