Seizoen 2023-2024
Viva la Muerte - met An Nelissen
-speellijst
Over 'Viva la muerte'
"Op het eerste gezicht is de dood te betreuren. Op het tweede gezicht ...ook. Maar... als je blijft kijken, lang genoeg, valt er veel te feesten, te vieren, te lachen. Met een traan. Tranen met tuiten lachen. Het mag al eens.
An Nelissen en het trio Intgeniep zoeken in deze cabaretvoorstelling de grenzen op van de dood. Intimistisch, absurdistisch, extremistisch, pragmatistisch, fantasistisch, musicistisch, fatalistisch, kortom … koffietafels enzo.
Viva la muerte!, een doodgewone voorstelling van vier geestige geesten, niet te missen! Tenzij je dood bent."
Laatste nieuws
-al het nieuws over Intgeniep
Bio.txt
Intgeniep bestaat uit Jo Tambuyzer, Ben Van Doninck en Wouter Voorspoels.
Tambuyzer en Van Doninck leren elkaar kennen op het Sint-Gummaruscollege in Lier en maken een deal: ooit zullen zij samen iets
gaan ondernemen, hun ei proberen kwijt te raken. Hun wegen splitsen echter, ondanks deze hoopvolle belofte. Tijdens zijn eerste
jaar Psychologie schrijft Tambuyzer 'Jochem De Bruyn, een tragi-komedie. Samen met Wouter Voorspoels, de gitaarvirtuoos, brengen
ze dit stuk tijdens een aperitiefconcert in Leuven. In 2001 komt Van Doninck ook in Leuven terecht en wordt de belofte van 1999
weer opgepakt. Ze maken de voorstelling 'De Kamer'. Vanaf dat moment vormen zij het trio Intgeniep.
In 2007 speelden zij in de finale van het Leids Cabaret Festival dat werd gewonnen door hun landgenoot Roy Aernouts.
In 2009 waren ze de winnaar van de publieksprijs tijdens het Humorologie Concours, het bekende cabaretfestival in
Vlaanderen.
Finale Leids Cabaret Festival 2007
Het trio Intgeniep bestaat uit drie jonge Vlamingen. Twee spelers en een gitarist. Hun optreden bestaat uit een serie korte
sketches en enkele liedjes. De sketches worden gedreven gebracht, maar bevatten vaak niet meer dan één grap die vervolgens
wordt herhaald of uitgerekt. Ook het lied 'multi-isme' is weinig meer dan opsommingen van woorden die beginnen met multi- en
woorden die eindigen op -isme, met in het refrein het verbindende multimiljonairisme. Aan het begin en in het midden van de
voorstelling wordt er ingespeeld op wat het publiek van de voorstelling zou vinden. Het mondt uit in een aarzelende
publieksparticipatie die helaas nogal gezocht en geforceerd overkomt en een zwak einde kent. Hoogepunt van de voorstelling is
het lied 'Haren in de wind' over Bill en zijn wens om te kunnen vliegen. De tekst zit goed in elkaar, de muziek is in orde en
er zit een mooie twist op het eind. Het zou zo uit een programma van Kommil Foo kunnen komen en dat mag een groot compliment
heten. Tegen dit lied steekt een melige sketch over huisdieren die zich verstoppen op het hoofd van hun eigenaar toch een
beetje schril af. Toch kan dit nummer de meligheid van het publiek tot op grote hoogte opzwepen. Dit keer werkt de herhaling
binnen de nummers wel.