Laatste nieuws
-al het nieuws over Droog Brood
Bio.txt
Na in 1999 afgestudeerd te zijn, vormde Peter
van de Witte samen met Bas Hoeflaak (afgestudeerd in 1998) het duo
'Droog Brood'. Beide heren leerden elkaar kennen tijdens hun opleiding
aan de Amsterdamse Kleinkunst Academie.
In 2000 deed het duo Droog Brood' met een titelloos
programma mee aan het Amsterdams Kleinkunst Festival mee en in navolging
van Klaas van Eerden wisten ze het Festival met grote overmacht
te winnen. Zowel de jury als de publieksprijs waren voor Droog Brood.
In navolging van de winnaars van 1995; De Vliegende Panters, werd
Droog Brood door Youp van 't Hek gevraagd om bij zijn Hekwerk Producties
te komen. Onder het credo 'Doe iets of doe het niet, maar zeur er
verder niet over' besloot men het materiaal uit te werken van 40
minuten tot een avondvullende voorstelling van 5 kwartier. Onder
leiding van kleinkunstdocent Ruut Weissman en "Vliegende Panter"
Diederik Ebbinge kan het programma 'Teer' in 2001 in première
gaan. Het Prins Bernhard Fonds kende een stipendium toe aan "Droog
Brood" voor de totstandkoming van het programma.
In de voorbereidingsperiode van 'Droog Brood' speelde
Van de Witte in de productie 'Brigitte de Musical' mee; een musical
over de cabaretière Brigitte Kaandorp. Van de Witte wist
met het schrijven van 2 toneelstukken, 2 musicals en de filmmuziek
voor maar liefst 4 films van de Nederlandse Film en Televisie Academie
tijdens zijn opleiding de 'Creativiteitsprijs 1999' in de wacht
te slepen. Ook kwamen 3 teksten van de laatste CD van Paul de Leeuw
van zijn hand. Vóór de Kleinkunst Academie deed van
de Witte nog een jaar ervaring op aan de Filmacademie.
Bas Hoeflaak speelde o.a. in de musical 'Heerlijk duurt het langst'
met onder andere Jenny Arean en Paul de Leeuw, en werkte mee aan
het televisieprogramma 'HONK!' van de Vara. Voor hij bij de Kleinkunstacademie
begon zat Hoeflaak een jaar op de Amsterdamse Toneelschool.
Al die activiteiten zijn een beetje naar de achtergrond
geschoven sinds het tweetal succesvol op de planken staat als cabaretduo
Droog Brood. Een duo met een - het zal eens niet zo zijn -moeilijk
te omschrijven spelstijl. De stortvloed aan korte sketches past
bij het moderne zap-cabaret maar Van de Witte noemt de mix van Monty
Python, Jiskefet en een heleboel anderen liever visueel cabaret.
Het juryrapport dat Droog Brood in Amsterdam kreeg,
liegt er niet om: '(...) amusement op top niveau door bijna briljante
clowns. Veel afwisseling, originele vondsten, goede timing en uitstekende
techniek (...) Er is voortdurend drama, het blijft spannend tussen
de twee. Ze verliezen nooit de humor, ze zijn steeds leuk en vangen
je aandacht door hun sterke motoriek.'
In 2006 worden ze voor 'Omwille van de smeer' genomineerd voor de Neerlands Hoop, de prijs voor de cabaretier met een opvallend
programma of een cabaretier die een opvallende ontwikkeling heeft doorgemaakt. En in 2008 ontvangen ze voor 'De kip met de gouden enkels'
een nominatie voor de Poelifinario, de prijs voor de meest indrukwekkende voorstelling van het seizoen.
In maart 2016 stopt Droog Brood. Na zestien jaar en acht voorstellingen besluiten Van de Witte en Hoeflaak om niet meer op tournee
te gaan met een nieuw programma. Inmiddels hebben ze ieder een jong gezin én drukke drukke werkzaamheden in zowel
de theater- als televisiewereld.
Verslag 'Teer'
Het programma 'Teer' verhaalt over 2 jonge mensen die op zoek zijn naar 'Echte Vriendschap'. Tussendoor zijn allerlei korte sketches
te zien, waarin de term 'Zap-cabaret' volledig tot zijn recht komt. De twee heren proberen vrienden te worden - wat zeer moeizaam verloopt
- waarbij de statement 'echte vriendschap is moeilijk te vinden' aan vastgekoppeld kan worden.
Een paar hoogtepunten:
De lange-vingeract, waarin men zoveel mogelijk lange vingers in de mond probeert te proppen en vervolgens probeert te playbacken.
Het smurfenlied, waarin een discussie centraal staat of de één nou wel of geen smurfen heeft gezien in zijn kamer. Een wedstrijdje
'scheten'. Een sketch waarin 2 lilliputters met hilarische stemmetjes allerlei nonzin en grappige teksten uitkramen. Sterke mimiek. Een
quasi-romantisch liedje met een lilliputter en een twee meter-plusser. Een man en een vrouw die sex proberen te bedrijven met behulp van
een ingesproken brandje waarop duidelijk is uitgelegd wat wanneer te doen. Onderscheid tussen de man en vrouw is gedaan met behulp
van ballonnen geslachtsdelen.
Ook zit er een verhaallijn in het programma: het contact tussen verschillende mensen en wat daar allemaal fout in kan gaan. (MM)